عِندَ رَ‌بِّهِمْ يُرْ‌زَقُونَ

کربلا یا کربلا یا کربلا

کربلا دیباچه ی صِدق وصفا

بهترین عُشّاقِ عالم را خدا

جمع کرده در زمین کربلا

کربلا یعنی صبوری در بلا

سرفدایِ تارموئی از ولا

کربلا یاری گرِ دین خداست

گرچه سرها ازتنِ یاران جداست

کربلا یعنی نوای لا تَخَف

بستن پیمان خونها با هدف

کربلا این تربتِ خونبارعشق

خاکِ پاکِ سجده گاه ودارِعشق

کربلا آئینه ی آئینه هاست

کوثری درماورای سینه هاست

کربلا یعنی نمادی ازبهشت

جمع اصحابِ بلادی، ازبهشت

کربلا عزّت، شرف ، مردانگی

انتهای غیرت وفرزانگی

کربلا قربانگهِ سردارها

رقصِ عاشق پایِ چوبِ دارِها

سربه کف دادن وَ لبّیکِ خدا

اِرجـِعی بشنیدن ازپیکِ خدا

کربلا یعنی بیابانهای تف

خاروخسها گه به پاو گه به کف

گُرگرفتن درمیانِ خیمه ها

شعله بردامانِ آن دُردانه ها

کربلا یعنی تنِ تب دارِ یار

روی عُریان اُشتری درگیرودار

کربلا باید که غمخواری

کند دینِ احمد را پرستاری کند

کربلا ای تا ابد پیمان ما

دفترودیوانِ بی پایان ما

کربلا؛ یارانِ بی دوزوکلک

یاحسین یالَیتَنی کُنتُ مَعَک

چون شود ماهِ امامت درخُسُوف

کربلا یعنی خُذینی یا سُیُوف

مهدوی

عِندَ رَ‌بِّهِمْ يُرْ‌زَقُونَ

گفت ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما

ناداده تن به خواری و ناکرده ترک سر
نتْوان نهاد پای به خلوت‌سرای ما

تا دست و رو نشُست به خون می‌نیافت کس
راه طواف بر حرم کبریای ما

این عرصه نیست، جلوه‌گه روبه‌ و گراز
شیرافکن است، بادیه‌ی ابتلای ما

هم‌راز بزم ما نبُوَد طالبان جاه
بیگانه باید از دو جهان، آشنای ما

برگردد آن که با هوسِ کشور آمده
سر ناورد به افسر شاهی، گدای ما

ما را هوای سلطنتِ مُلک دیگر است
کاین عرصه نیست، در‌خورِ فرّ همای ما

یزدانِ ذوالجلال» به خلوت‌سرای قُدس
آراسته است، بزم ضیافت برای ما

برگشت هر که طاقت تیر و سِنان نداشت
چون شاه تشنه، کار به شمر و سَنان نداشت

نير تبريزى

عِندَ رَ‌بِّهِمْ يُرْ‌زَقُونَ

شـُربِ مُـدام و لذّت ایمان علیست

ماهِ صیامِ و روضه ی رضوان علیست

بابِ مدینه ی علم پیمبر است

تفسیر ناب و معنی قرآن علیست

مِهری که دردل عشّاقِ عالم است

سرچشمه ی عوالم عرفان علیست

اَنجُم که حامل تسبیح سرمد است

ماه ولای حضرت سبحان علیست

آیاتِ مُحکَمات پُر اَز نور هل اتی

درشأنِ طائرِ خُلدآشیان علیست

بر گُنبدِ مزار مدائن نوشته اند

اُلگوی نابِ حضرت سلمان علیست

پروا نکرده مگر از خدای خویش

شیر ژیانِ بیشه ی شجعان علیست

صد چاه کوفه که سربسته است ومُهر

همرازِسینه ی روحِ روان علیست

بعد از نبی که نباشد پیمبری

آئینه داروجلوه ی یزدان علیست

حامی و کاتب وحی نبوّت است

قرآن ناطق وفرقان بیان علیست

دائرمدار ولایت بدون شک

هرآن علی بود و هم اَلآن علیست

فـُزتُ وَربِّ کعبه ی محراب عشق

فریادِ رَجعِتِ جانِ جهان علیست

هرگز به نشئه ی ایمان نمی رسد

آن دل که منکِرِ آرام جان علیست

در روز وعبور از پُلِ صِراط

معیارِ ناروجنّت ومیزان علیست

بابَ الحَوائج و اُمّیدِ مهدوی

بهترزهرطبیبی ودرمان علیست

غلامرضا مهدوی

استهبان

عِندَ رَ‌بِّهِمْ يُرْ‌زَقُونَ

شـُربِ مُـدام و لذّت ایمان علیست

ماهِ صیامِ و روضه ی رضوان علیست

بابِ مدینه ی علم پیمبر است

تفسیر ناب و معنی قرآن علیست

مِهری که دردل عشّاقِ عالم است

سرچشمه ی عوالم عرفان علیست

اَنجُم که حامل تسبیح سرمد است

ماه ولای حضرت سبحان علیست

آیاتِ مُحکَمات پُر اَز نور هل اتی

درشأنِ طائرِ خُلدآشیان علیست

بر گُنبدِ مزار مدائن نوشته اند

اُلگوی نابِ حضرت سلمان علیست

پروا نکرده مگر از خدای خویش

شیر ژیانِ بیشه ی شجعان علیست

صد چاه کوفه که سربسته است ومُهر

همرازِسینه ی روحِ روان علیست

بعد از نبی که نباشد پیمبری

آئینه داروجلوه ی یزدان علیست

حامی و کاتب وحی نبوّت است

قرآن ناطق وفرقان بیان علیست

دائرمدار ولایت بدون شک

هرآن علی بود و هم اَلآن علیست

فـُزتُ وَربِّ کعبه ی محراب عشق

فریادِ رَجعِتِ جانِ جهان علیست

هرگز به نشئه ی ایمان نمی رسد

آن دل که منکِرِ آرام جان علیست

در روز وعبور از پُلِ صِراط

معیارِ ناروجنّت ومیزان علیست

بابَ الحَوائج و اُمّیدِ مهدوی

بهترزهرطبیبی ودرمان علیست

غلامرضا مهدوی

استهبان

عِندَ رَ‌بِّهِمْ يُرْ‌زَقُونَ

ای شاخه ی سبزِ باغ زیتون،
ای خانه زخون تو پُرازخون

ای غزّه ی سر شکسته برخیز

سَرگشته بیا به دشت وهامون

جُغد آمده با دوصد بهانه

شبها کُنَدَت زِخانه بیرون

قصّابِ

جنایتِ شتیلا

برکودک و زن زده شبیخون

این مدّعی کجِ "هلوکاست"

آورده وَبا ومرگ وطاعون

"شورای ملل" کند تماشا

"یانکی" کُنَد افتخار بی چون

اَشرافِ عرب شکم چرانان

در آخورِ مُسکرات و اَفیون

ای کفتر پرشکسته .، غزّه

پرواز نما، دوباره ، اکنون

چشم تو و"مهدوی" به فرداست

باشد که قضا کند دِگرگون

"غزّه" به جُز از خدا ندارد

مرگا به تو ای "رژیمِ صهیون"

غلامرضا مهدوی

----------------------------

"وَالتّینِ وَاَّیتون"؛ هلا، ای "طورِسینین"
ای سرزمینِ نازنین مَهلا "فلسطین"

سرشاخه ی سبزو گُهَرافشانِ زیتون
خونین شده حالا مثالِ "دیرِ یاسین"

جانم فدای آسمانِ کودکانش
پَرپَر شوند از پهنه اش ناهید وپروین

صدهاعروس ازحجله ها آواره گشتند
ماهِ صیام ازخونشان گردیده آذین

کشتارِ طفلان ون با بمب وموشک
بدتر زِ "صبرا وشتیلا"های پیشین

کُشته اگر پُشته کنند از ما هزاران
هرگز نگردانیم از آیین روی واَز دین

دنیا بُوَد بازیچه ی افرادِ فاسد،
شورایِ امنیت شده دارُالخوانین.

با اِدّعای کذبِ اینها از "هلوکاست"
شیطان شود شرمنده ی افکارِننگین

"بین الملل"درخوابِ خرگوشی لمیده
پوشیده پالانِ کجی وارونه پشمین!

"جانی"جنایت می کند،"یانکی" حمایت
مرگا به آن کشتار واین تأییدِ وتبیین

غرب وعَرَب هردو جنایتکار وخائن
لعنت به کُلِّ ظالمین، هم آن و، هم این

فرموده ی روح خدا در گوش جانهاست
بایدشود مَحو اَز جهان این عضوِ چرکین

یک روز اگر از عُمرِ دنیا مانده باشد،
از عدل و دادش پُر کند آن یارِ دیرین

ای مسجدُالأقسی مُقاوم باش وبرجا
درجا نزَن؛ حتّی ز بُمباران سنگین

آورده رَبَّ العالَمین، سوگندِ قرآن
تا بَرکَنَد از این زمین شرِّ شیاطین

فردا که سروِ "غزّه" سر بردارد ازخاک
نابودیِ دشمن بُوَد تسکین وتمکین

سونامیِ کشتارِ اَقصی جانگداز استبر جانِ "صهیون" صدهزاران لعن ونفرین

غلامرضا مهدوی

عِندَ رَ‌بِّهِمْ يُرْ‌زَقُونَ